Οι υποθέσεις πολλές.
Κάποιοι πιστεύουν ακόμα σ’ αυτό το σύστημα, περιμένοντας ευλαβικά ν’ αλλάξουν οι συνθήκες. Σενάριο που αντιπροσωπεύει τους αιώνια βολεμένους ή τουλάχιστον τους ανόητους. Αυτούς που φοβούνται τις αλλαγές.
Άλλοι ανυπομονούν για τις εκλογές, ώστε να τιμωρήσουν (και καλά) το πολιτικό κατεστημένο.
Διατηρείται η κρυφή -φρούδα- ελπίδα, ότι τα οικονομικά θα βελτιωθούν, ότι θα μπουν λίγες παραπάνω δεκάρες στην τσέπη τους.Είναι ο κλασικός ο Έλληνας ο παρτάκιας, που αφού έχει εκείνος να περνάει, η δυστυχία είναι μια κατάσταση που δεν τον αφορά.
Μερικοί πάλι, έπεσαν στην παγίδα της αυτοενοχοποίησης, πιστεύοντας πως “μαζί τα φάγαμε”, άρα έχουμε όλοι τις ευθύνες μας. Εδώ μπορούμε να προσθέσουμε και τους δουλοπρεπείς, που έχουν την πεποίθηση ότι οι Ευρωπαίοι μας βάζουν σε σειρά, γιατί είμαστε όλοι διεφθαρμένοι, όπως έλεγε και μια ψυχή.
Μην ξεχάσουμε και τους θιασώτες του “τίποτα δεν αλλάζει”.Οι παντοτινά συμβιβασμένοι με την δική τους ανεπάρκεια, την οποία την έκαναν κανόνα.
Τελικά, ο Έλληνας που δεν αντιδρά έχει την σιγουριά, ότι οι επιλογές που έκανε ως τώρα είναι εκείνες που θα τον βοηθήσουν να επιβιώσει. Ποιες δηλαδή; Η διαφθορά, το μέσο, η προδοσία, το ροκάνισμα της καρέκλας του άλλου, οι συμμαχίες με τον διάβολο, η καβάτζα, η διπροσωπία. Έτσι, ανεξαρτήτως κυβέρνησης, καθεστώτος, οικονομικού μοντέλου και κοινωνικής κατάστασης, εκείνοι ελπίζουν ότι η μέθοδός τους θα λειτουργήσει και πάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου